#TKB14 | Wandelen in het buitenland deel 3
#TKB14 | Wandelen in het buitenland deel 3
en een nieuwe editie van Walk On!
Het is alweer even geleden dat ik een wandelverhaal heb gedeeld via mijn nieuwsbode. Maar eerst even een leuk nieuwtje. Deze week heb ik bekend gemaakt dat we met de Wandelclub op 12 februari een nieuwe editie van Walk On organiseren. We gaan dit keer struinen door mijn geboorteplaats Hoorn. Met op bijzondere locaties nieuw en aanstormend talent. Meer info over dit festival vind je door hier te klikken.
Hopelijk zien we elkaar in Hoorn op 12 februari!
Deel 3
Alleen de berg op
Na het bezoek aan Bordeaux trok ik door naar mijn eerste echte wandelbestemming die ik voor ogen had. In Noord Spanje. Een gebied onder Bilbao. Daar begon het hiken pas echt.
In Noord Spanje verbleef ik in het dorpje Quintanillia-Montecabezas in een zeer aan te raden appartement. Vanuit daar kon ik met de auto de hele regio doorrijden. De eerste wandeling die ik daar deed was vanuit het dorp Frias. Een heel apart dorp en echt de moeite waard om even te gaan kijken. De auto parkeerde ik vlak voor de ingang van Frias en de rondwandeling van 17 kilometer ging van start. 690 meter klimmen en dalen. Het was nog best pittig maar al met al was het een fijne wandeling. Niet al te zwaar en behoorlijk afwisselend. Onderweg ben ik een persoon tegengekomen. En een aangereden vos. In 3 uur tijd. Ik noemde deze wandeling op mijn komoot app destijds “Wandeling echt spectaculair!” niet wetende dat ik de dag daarna pas echt een spectaculaire hike ging maken.
De volgende ochtend voelde ik de spieren best wel en besloot ik even wat rek en strek oefeneningen te doen en dat bleek achteraf niet onverstandig te zijn geweest. Ik had een route gevonden in het Parc Naturel De Valderejo. Zie hier de route.
Al vroeg stond ik onderaan de berg Valdelamediana. Het was een prachtige (koude) dag. Strakblauwe luchten en volle zon. De tocht begon in het dorp Herrán en vanuit daar liep je meteen prachtige rauwe natuur in. Het was nog vroeg dus had ik het geluk wat wild te zien vlak voor mijn neus. Herten die het bos inschoten. Het pad ging al direct lekker omhoog en al snel begon het goed warm te worden in mijn kleren.
Het had aardig gevroren en de ochtendvorst lag nog op het pad maar het zweet gustse van mijn voorhoofd. Gelukkig had ik me dit keer goed voorbereid en had ik meerdere lagen kleding aan. (Iets waar ik heel blij mee was toen ik eenmaal boven op die berg stond) De eerste kilometers van de wandeling waren goed te doen. Het pad was duidelijk en je kon eigenlijk niet echt een andere kant op. Naarmate de wandeling vorderde werd het pad wel smaller en op een gegeven moment kwam ik bij de boomgrens en daar hield het pad plots op.
Volgens mijn app moest ik recht naar boven. De berg op. Na even op adem te zijn gekomen en een flinke slok water te hebben genomen begon ik aan de klim. Het ging meteen behoorlijk stijl omhoog. En er waren veel losse stenen. Direct zag ik de steenmannen die ik kon volgen. Dat zijn stenen die op elkaar zijn gestapeld door andere wandelaars om het pad aan te duiden. Ik legde er zo nu en dan een steentje bij. De anderhalve kilometer naar boven was spannend. Ik was alleen. Het ging erg stijl en ik had in het verleden last van hoogtevrees. Regelmatig keek ik op mijn telefoon hoe het met mijn bereik gesteld was maar continu zag ik twee streepjes en 4G. Dat gaf mij wel de zin om door te gaan. Mocht het mis gaan dan was ik in ieder geval bereikbaar. Eenmaal boven op de top was het uitzicht magistraal.
Om mij heen hele rauwe natuur. Er was absoluut geen wandelpad meer. Tussen struiken moest ik op zoek naar “paadjes” en op kale stukken berg was het zoeken naar steenmannen. Maar wat was dit mooi. Helemaal alleen in dat enorme gebied. Met roofvogels all over the place. In geen tijden had ik me zo blij gevoeld. Kriebels in de buik van de prachtige uitzichten over de Tobalina vallei en de wilde omgeving.
De weg naar beneden was goed te doen. Ik kwam na een hele pittige afdaling terecht in een mooi natuurpark met een rivier en kolossale wanden van steen. Door een prachtige kloof liep ik via een verlaten dorpje weer terug naar mijn startpunt. Bij de auto aangekomen begon ik meteen door mijn foto’s te scrollen en kon ik haast niet geloven dat ik dit in mijn eentje gedaan had. Mocht je deze route ooit willen lopen adviseer ik wel echt goede kleding aan te trekken. Vooral voor het steile stuk naar boven (en ook een deel heel steil naar beneden) heb je echt goede schoenen nodig. Ook kleding met lange mouwen is wel nodig voor boven op de berg. De struiken staan daar hoog en zijn soms best scherp.
In dit gebied in het noorden van Spanje kun je als wandelaar je lol op. Helaas was het in januari nog te koud om door te reizen naar de Picos de Europa. Dus ik besloot richting Portugal te gaan. Voor stedentrips naar Lissabon en Porto. En natuurlijk om daar ook een aantal mooie wandelingen te maken.