Het nieuwe jaar is begonnen, en allereerst: de beste wensen voor iedereen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik enorm uitkeek naar het einde van 2024. De maand december is simpelweg niet mijn favoriet. Die korte dagen vind ik lastig, vooral wanneer de zon zich wekenlang achter de wolken verstopt. Toch heb ik geprobeerd dit zoveel mogelijk te negeren door veel naar buiten te gaan; wandelen, hardlopen en hard werken hebben me daarbij geholpen om positief te blijven.
Nu het januari is, voel ik me opgelucht en begin ik het nieuwe jaar vol goede moed. Het zijn onstuimige tijden in de wereld, en dat maakt dat ik mijn eigen wereld bewust klein houd. Een paar weken geleden zat ik met mijn dochter in de auto, en we luisterden naar de soundtrack van O Brother, Where Art Thou?. Het liedje Keep On The Sunny Side, oorspronkelijk van The Carter Family, kwam voorbij:
There's a dark and a troubled side of life
There's a bright and a sunny side too
Though we meet with the darkness and strife
The sunny side we also may view.
Keep on the sunny side, always on the sunny side
Keep on the sunny side of life
It will help us every day, it will brighten all the way
If we keep on the sunny side of life.
Net als velen maak ik me zorgen over hoe de wereld er nu bij ligt. De problemen dichtbij en ver weg zijn groot. Toch probeer ik mijn geluk op dit moment vooral uit kleine, persoonlijke dingen te halen: mooie herinneringen maken met ons gezin, genieten van familie en vrienden, en plezier halen uit mijn werk. Ik negeer de negatieve kanten niet, maar ik laat ze ook niet de boventoon voeren.
Laten we 2024 afsluiten en vol goede moed een stap zetten naar de zonnige kant van 2025. Dit jaar belooft druk, maar veelbelovend te worden. Dit voorjaar staan er volop optredens gepland met de Blue Grass Boogiemen, en natuurlijk komt het nieuwe album eraan. De pre-order voor het album, samen met het prachtige fotoboek van André Dieterman, loopt al! Meer informatie daarover kun je hier vinden.
Vandaag, 2 januari, besloot ik het jaar goed te beginnen met een flinke wandeling. Wandelen helpt me niet alleen fysiek, maar ook mentaal: mijn gedachten komen tot rust, en nieuwe plannetjes borrelen op. Met een stralend zonnetje als gezelschap parkeerde ik de auto in het centrum van Hoorn. Vanaf daar besloot ik te struinen door het prachtige West-Friesland.
Mijn route voerde me vanuit Hoorn naar Blokker (bekend van het legendarische Beatles-optreden), en daarna door naar Westwoud, Hauwert en Nibbixwoud. Via Wognum, Bobbeldijk en Berkhout keerde ik weer terug naar Hoorn. Onderweg had ik mijn Ricoh-camera bij me. Ondanks het zonnige weer besloot ik alles in zwart-wit te fotograferen – want waarom zou je kleurrijke zonnestralen vangen als grijstinten ook kunnen, toch?
Wil je de route zelf ontdekken? Hier vind je de route op Komoot. De route is 33,33 kilometer lang, dus neem er wel de tijd voor.
Hieronder vind je een selectie van de foto’s die ik onderweg maakte. Misschien geven ze een indruk van de rust en het plezier die deze wandeling mij bracht.


Tot zover deze post. In de volgende blog neem ik jullie mee in mijn eerste échte Iron Man-trainingen. Vanaf maandag gaat het avontuur van start, en ik kan niet wachten om te beginnen. Ik kijk ontzettend uit naar de komende maanden vol uitdagende trainingen en nieuwe ervaringen. Bedankt voor het lezen, en tot de volgende!
X Tim
Wat een fijne wandeling en beelden! Heel even raakte ik de war omdat je West-Friesland noemt maar de steden en dorpen waar je doorheen/langs wandelt liggen voor mijn gevoel in Noord-Holland. Na een check op Google Maps scrolde ik terug in je verhaal om te zoeken naar de beschrijving van een overtocht naar Friesland waar ik misschien overheen gelezen had. Toen ik die niet vond dacht ik: wat een bijzonder toeval, dat Tim dit gebied West-Friesland noemt, terwijl ik een kaart aan het tekenen ben voor mijn speculatieve fantasy verhaal waarin Friesland nooit omdijkt is geraakt, weerstand heeft geboden aan de opmars van de Katholieke kerk en zich nog uitstrekt van hedendaags Noord-Holland, Friesland, Groningen en Noord-West Duitsland (destijds Oost-Friesland). Maar nu rest wel de vraag: wat schuilt er achter de benoeming van jouw wandelgebied, was dat bewust of onbewust? Als laatste: nog de beste wensen, dat de warmte van de zon je ook mag vinden op de donkere dagen.